مقدمه: مصرف کنندگان مواد نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بالاتر ابتلا به ویروس نقص ایمنی اکتسابی هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین عفونت HIV با رفتارهای مخاطره آمیز تکانشی در معتادین تزریقی به هروئین بوده است. مواد و روشها: در یک مطالعه از نوع مورد شاهدی 67 نفر از معتادین تزریقی +HIV و -HIV در مرکز بازپروری و توانبخشی شفق شهر تهران به شیوه در دسترس انتخاب و در قالب سه گروه معتادان هروئین تزریقی بی خانمان با HIV مثبت و معتادان هروئین تزریقی بی خانمان با HIV منفی و معتادان هروئین تزریقی باخانمان با HIV منفی وارد مطالعه شدند و بوسیله پرسشنامه‌های کاهش اهمیت تعویقی، آیزنک و بارت مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آماره توصیفی میانگین و آزمون خی دو( P≤0/05) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: با مقایسه شاخصهای تکانشگری در بین سه گروه در می یابیم که تنها شاخص تکانشگری پرسشنامه آیزنک از لحاظ آماری در سه گروه دارای اختلاف معنادار است (05/0=p). همچنین سه گروه در شاخص همدلی آیزنک نیز با یکدیگر تفاوت معناداری داشتند (04/0=p). در واقع تکانشگری در گروه بی خانمان با +HIV و همدلی در گروه باخانمان با -HIV بیشترین میزان است. همچنین بین ابتلا به ایدز و هزینه مصرف ، سابقه زندان و طریقه کسب مواد افیونی رابطه وجود دارد. نتیجه‌گیری: بالا بودن میزان تکانشگری در میان معتادین تزریقی و احتمال بالای استفاده از سرنگهای مشترک در معتادین بی خانمان مبتلا به ویروس نقص ایمنی اکتسابی می تواند زمینه را برای گسترش بیشتر ایدز فراهم کند، لذا پیشنهاد می‌شود در برنامه‌ریزیهای راهبردی این شاخص ها به عنوان پیش بینی کننده‌های ابتلا به ایدز مد نظر قرار گیرد.