هدف: هدف از این پژوهش پیش‌بینی رفتار رانندگی پرخطر بر اساس مؤلفه‌های رفتار رانندگی است.

روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری ۲۷۰۰ راننده وسایط نقلیه در استان تهران بود که در سه ماهه اول سال ۱۳۹۲ توسط پلیس راهنمایی و رانندگی به دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف شده بودند. نمونه شامل ۴۶۰ راننده پرخطر بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسش‌نامه، رفتار رانندگی منچستر و ادراک خطر رانندگی استفاده شد. سپس تحلیل‌های آمار توصیفی و استنباطی (ازجمله رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر) بر روی داده‌ها انجام شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که مؤلفه‌های رفتار رانندگی می‌توانند رفتار رانندگی پرخطر را پیش‌بینی کنند و رابطه معناداری بین رفتار رانندگی با درک خطر در حین رانندگی وجود دارد.

نتیجه‌گیری: مؤلفه‌های رفتاری از نوع اشتباهات و تخلفات عمدی بیشترین تأثیر را در درک خطر در حین رانندگی دارند و همچنین؛ بر اساس مؤلفه‌های رفتار رانندگی می‌توان ادراک خطر در حین رانندگی را پیش‌بینی کرد.