مقدمه: حساس‌ترین و پرمصرف‌ترین آنزیم‌های تشخیصی کبد، آمینوترانسفرازها هستند. هدف از این تحقیق بررسی اثر غواصی در اعماق مختلف بر آلانین ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) مردان غواص بود. مواد و روش‌ها: بدین منظور 12 نفر از غواصان جمعیت هلال احمر و امداد و نجات استان کهگیلویه و بویراحمد به‌طور داوطلب با میانگین سن 2/63 ± 28/83 سال، وزن 7/16 ± 77/5 کیلوگرم و قد 2/88 ± 175/33سانتی‌متر در این تحقیق شرکت کردند. در اجرای این تحقیق طرح یک گروهی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با اندازه‌گیری‌های تکراری مورداستفاده قرار گرفت آزمودنی‌ها در روز اول در عمق 10 متر، روز دوم در عمق 20 متر و روز سوم در عمق 30 متر به مدت 20 دقیقه با شدت 40 تا 50 درصد ضربان قلب ذخیره‌ای به‌صورت رفت و برگشت غواصی کردند. آزمودنی‌ها در ارتفاع سه متری تا سطح آب به مدت پنج دقیقه سیفتی استاپ داشتند. قبل و پس از غواصی از همه آزمودنی‌ها هفت سی‌سی خون‌گیری به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری جهت بررسی توزیع طبیعی یافته‌ها استفاده گردید (0/05 < p). یافته‌ها: افزایش فشار محیطی ناشی از غواصی در اعماق دریا اثر معنی‌داری بر سطح AST سرمی ندارد (0/05 > p). همچنین، افزایش فشار محیطی ناشی از غواصی در اعماق دریا اثر معنی‌داری بر سطح ALT سرمی دارد (0/05 < p)، به‌طوری‌که سطح ALT سرمی در اعماق 20 و 30 متر به‌طور معنی‌داری نسبت به عمق 10 متر کاهش می‌یابد. همچنین فعالیت بدنی حین غواصی صرف‌نظر از میزان افزایش فشار (عمق) اثر معنی‌داری بر سطح ALT سرمی ندارد (0/05 > p). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تغییر در عمق غواصی در محدوده 10 تا 30 متر سبب تغییر معنی‌دار در سطح سرمی دو آنزیم کبدی نمی‌شود.