چکیده

اهداف: کارکنان نیروی انتظامی در معرض عوامل استرس‌زای متعددی قرار دارند که می‌تواند موجب بروز افسردگی شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی سطح و عوامل موثر بر افسردگی کارکنان نیروی انتظامی شهر سنندج انجام شد.

ابزار و روش‌ها: این پژوهش توصیفیِ همبستگی در کلیه کارکنان ناجا که در سال 97-1396 در شهرستان سنندج مشغول به فعالیت بودند انجام شد و 180 نفر با روش طبقه‌ای تصادفی نسبی انتخاب شدند. از پرسش‌نامه‌های افسردگی بک، ویژگی‌های شخصیتی و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی برای جمع‌آوری داده استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد.

یافته‌ها: 1/31% از کارکنان ناجا به درجات مختلفی از افسردگی (2/12% افسردگی خفیف، 9/13% افسردگی متوسط و 5% افسردگی شدید) مبتلا بودند. سن، نوع سکونت و وضعیت تاهل به‌صورت مثبت و درآمد ماهیانه به‌طور منفی  و همچنین برون‌گرایی، وظیفه‌شناسی و سازگاری به‌صورت منفی و روان‌آزرده‌خویی و تجربه‌پذیری به‌صورت مثبت توانایی پیش‌بینی میزان افسردگی کارکنان ناجا را داشتند.

نتیجه‌گیری: تمام ویژگی‌های شخصیتی (روان‌آزرده‌خویی، برون‌گرایی، تجربه‌پذیری، سازگاری و وظیفه‌شناسی) و عوامل سن، نوع سکونت، وضعیت تاهل و میزان درآمد بر افسردگی کارکنان نیروی انتظامی تاثیر دارند.