مقدمه: مرگ یکی از مسائل و دغدغه‌های اساسی ادیان اعم از شرقی و غربی است. همه ادیان به دنبال این هستند تا با توضیح و تعریف مناسب از مرگ و معنادار نشان دادن آن، به معناداری زندگی برسند. از آنجا که حیات و ممات انسان کاملاً درهم تنیده است و هر جا صحبت از نحوه زیست باشد، قطعاً به بحث در مورد نوع مرگ و پس از آن هم خواهد رسید، طبیعی است که تمامی ادیان نسبت به موضوع مرگ و در اینجا اختصاصاً موضوع اتانازی یا قتل از روی ترحم موضع‌گیری داشته باشند. اتانازی در حیطه طب انتظامی دارای اهمیت ویژه‌ای است که کم‌تر به آن توجه شده است. کثرت احتمال وجود مجروحین و مصدومینی که طلب مرگ می‌کنند و لزوم تصمیم‌گیری اخلاقی امدادگر یا پزشک و همچنین جنبه جنایی قتل از روی ترحم، مصادیق عمده از این امر هستند که لزوم توجه به پدیده اتانازی را گوشزد می‌کنند. مقاله حاضر در نظر دارد موضع‌گیری ادیان مختلف جهان نسبت به پدیده اتانازی را که یکی از آبشخورهای اصلی قانون‌گذاری به‌خصوص در کشورها و جوامع دینی است، بررسی نماید.

نتیجه‌گیری: همگی ادیان شرقی و غربی با استناد به دلایلی چون مقدس بودن زندگی انسان، خلیفه الهی یا شمایل خداوندی بودن انسان و ... با اتانازی فعال مخالف هستند. اتانازی غیرفعال اگر مشروط به شرایط خاص باشد، با اغماض تقریباً توسط تمام ادیان پذیرفته شده است.