نشریه علمی پژوهشی طب انتظامی Journal of Police Medicine
مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی علل احتمالی آسیبهای ورزشی رزمی در دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی مجتمع آموزشی زنان پلیس و مقایسه انواع آسیبها برحسب محل آسیب و بررسی تأثیر عوامل مؤثر احتمالی در دوران آموزش نظامی-رزمی است. این مطالعه به بررسی عوامل فردی، بیماریهای مستعدکننده و علل خارجی میپردازد و ارتباط آن را با ایجاد آسیبهای اسکلتیعضلانی بررسی میکند.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی انجامشده است. جامعه موردپژوهش تعداد 98 نفر از دانشجویان مصوب پلیس است. این پژوهش با استفاده از پرسشنامه نوردیک، پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه معاینات پزشکی و آزمون آمادگی جسمانی بدو ورود و پایان دوره آموزشهای رزمی-ورزشی انجام شد؛ دادهها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و تحلیلی در نرمافزارSPSS (۰٫۰۵=) انجام شد.
یافتهها: نتایج نهایی نشان میدهد پس از اتمام دوره، ازنظر سلامتی ۷۹ نفر از افراد مورد مطالعه حداقل در یکی از قسمتهای سیستم اسکلتیعضلانی وضعیت نامطلوبتری نسبت به شروع دوره داشتند. موارد آسیب برحسب محل به ترتیب ستون فقرات، اندام تحتانی، و اندام فوقانی بود. آسیب ناحیه زانو شایعترین نوع آسیب در سال اول آموزش بود، ولی در سالهای بعدی و در پایان دوره، شایعترین نوع آسیب در ناحیه کمر بود. عوامل مستعد کننده به ترتیب فراوانی شامل مشکلات بافت نرم، مفصلی، زنان، اختلالات فیزیولوژیک بدن و مشکلات استخوانی یافت شد. عوامل مستعد کننده در پایان دوره به ترتیب فراوانی شامل اختلالات فیزیولوژیک بدن، مشکلات بافت نرم، زنان، مفصلی و مشکلات استخوانی بودند. علل خارجی آسیب به ترتیب فراوانی شامل فعالیت رزمی، فعالیت ورزشی و شرایط زندگی در خوابگاه بوده است. ارتباط بین شاخصهای دموگرافیک با ایجاد آسیبهای اسکلتیعضلانی ازنظر آماری معنادار نبوده است.
نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشان میدهد که فعالیتهای ورزشی و رزمی در حین و اتمام دوره آموزش و شرایط زندگی در خوابگاه، در ایجاد آسیبهای اسکلتیعضلانی مؤثر است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |