هدف: هدف این پژوهش، بررسی رابطه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی زندانیان در 7 استان کشور، با نوع و میزان جرم آنها بود.

روش: این مطالعه به روش توصیفی در کلیه 2200 زندانی تازه‌وارد در دی و بهمن سال 1387 در 7 زندان بزرگ کشور (زاهدان، ارومیه، کرمانشاه، کرج، بندرعباس، یزد و گرگان) انجام شد. تحلیل ویژگی‌های فردی (سن، سطح سواد، بیکاری، فقر و محل زندگی) زندانیان در چارچوب نظریات ساختارگرایی و کارکردگرایی با کمک نرم‌افزار آماری SPSS 19 صورت گرفت.

یافته‌ها: افزایش سن و سطح تحصیلات زندانیان با ارتکاب به جرایم، به‌ویژه سرقت که بیشترین فراوانی را در میان جرایم به خود اختصاص داده، رابطه معکوس داشت وفقط در مورد کلاهبرداری رابطه مستقیم مشاهده شد. میزان جرم و ارتکاب مجدد آن با سطح تحصیلات و درآمد رابطه‌ای معکوس و با شهرنشینی و متارکه رابطه‌ای مستقیم داشت. ضرب و جرح و تصادفات رانندگی با شهرنشینی رابطه معکوس و کلاهبرداری و قاچاق مواد مخدر و همچنین سابقه تکرار آنها با شهرنشینی رابطه مستقیم داشت.

نتیجه‌گیری: عوامل جمعیت‌شناختی همچون سن و سطح تحصیلات و درآمد پایین در ارتکاب به جرایم به وِیژه سرقت نقش قابل توجهی دارند. همچنین عامل محل سکونت نیز با ارتکاب انواع جرم نیز مرتبط است، به طوری که جرائم اعتیاد، قاچاق مواد مخدر و کلاهبرداری و تکرار آن بیشتر در میان شهرنشینان و ضرب و جرح و تصادفات رانندگی و تکرار آن در روستانشینان وقوع بیشتری دارند.            .