مقدمه: » سیاست‌گذاری و مدیریت اهداف « از ابعاد مهم برنامه‌ریزی عملیاتی بشمار می‌روند. یکی از مشکلات موجود در مدیریت بیمارستان‌ها عدم مدیریت صحیح اهداف و کم‎توجهی به سیاست‌ها و خط‌مشی سازمان برای برنامه‌ریزی عملیاتی می‌باشد. این پژوهش به‌منظور بررسی میزان تأثیر عوامل »سیاست‌گذاری و مدیریت اهداف« بر برنامه‌ریزی عملیاتی در بیمارستان‌های ایران در سال‌های 93- 1392 انجام گرفته است.

مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع کاربردی است که در مراحل مختلف آن از روش‌های مروری، تطبیقی و کمّی برحسب ضرورت استفاده شده است. در مرحله اول پژوهش الگوهای مختلف تئوری و عملی برنامه‌ریزی عملیاتی با روش مطالعات کتابخانه‌ای بررسی شدند. سپس ابعاد مشترک و غیرمشترک این الگوها در یک جدول تطبیقی تنظیم گردید. پس از تعیین متغیرهای الگوهای مختلف برنامه‌ریزی عملیاتی، پرسشنامه‌ای تدوین و اعتبار و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت و در مرحله میدانی با نظرخواهی از 176 نفر از خبرگان و صاحب‌نظران دانشگاهی و اجرایی بیمارستان‌ها، داده‌ها جمع‌آوری و تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی انجام شد.

یافته‌ها: تأثیر عامل »سیاست‌گذاری و خط‌مشی سازمان «بر برنامه‌ریزی عملیاتی در بیمارستان‌ها بر اساس محاسبه ضریب رگرسیونی تحلیل عاملی مقدار 0/878 و تأثیر عامل »مدیریت اهداف «مقدار 0/912 برآورد شد. همچنین در نتایج حاصل از نظرخواهی از خبرگان متغیرهای »راهنمایی واحدها در تدوین برنامه‌های عملیاتی بر اساس اهداف تعیین‌شده« با میانگین 4/33 و »توجه به سیاست‌های بهداشتی و درمانی کلی کشور برای برنامه‌ریزی« با میانگین 4/17 بیشترین امتیاز و در تحلیل به روش چرخش واریماکس متغیرهای »تدوین برنامه‌های عملیاتی در راستای اهداف برنامه استراتژیک بیمارستان« و »توجه به سیاست‌های بهداشتی و درمانی کلی کشور برای برنامه‌ریزی« به ترتیب با بار عاملی 0/704 و 0/739 بیشترین اهمیت را داشته‌اند.

نتیجه‌گیری: بیمارستان‌های دولتی ایران می‌توانند با به‌کارگیری مدیریت صحیح اهداف، به‌ویژه تدوین برنامه‌های عملیاتی در راستای برنامه‌های استراتژیک و نیز توجه به متغیر زمان برای انجام برنامه‌ها و همچنین توسعه و ترویج خط‌مشی سازمانی در زمینه تهیه برنامه‌های تفصیلی در راستای سیاست‌های بهداشتی درمانی کلی کشور، عملکرد برنامه‌ریزی عملیاتی را بهبود دهند.