نشریه علمی پژوهشی طب انتظامی Journal of Police Medicine
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jpmed.ir/article-1-364-fa.html
2- کارشناس ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- دانشیار، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
4- استادیار، روانشناسی سلامت، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
مقدمه: در مطالعه حاضر نقش ادراک فرد از والدگری پدر در شکل‌گیری روابط موضوعی و مکانیسم‌های دفاعی مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: تعداد 438 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی تهران با بازه سنی 18 تا 22 سال، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و پرسشنامه‌ها را تکمیل کردند. ابزارهای استفاده‌شده در این تحقیق، شامل مقیاس پدری دیک، پرسشنامه روابط موضوعی بل و پرسشنامه سبک‌های دفاعی بود.
یافته‌ها: استفاده از رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد، حضور مثبت پدر قادر به پیش‌بینی عامل بیگانگی روابط موضوعی و مکانیسم‌های دفاعی رشد یافته و مکانیسم‌های دفاعی رشد نایافته است. حضور مثبت به همراه حضور منفی قادر به پیش‌بینی عامل بیگانگی و مکانیسم‌های دفاعی رشد یافته است. حضور منفی پدر، قادر به پیش‌بینی از واریانس دل‌بستگی ناایمن از روابط موضوعی و همچنین واریانس عامل خود میان بینی است. همچنین عامل تأمین‌کنندگی مقیاس پدری قادر به تبیین عامل بی‌کفایتی اجتماعی و مکانیسم‌های دفاعی روان آزرده است که این عامل به همراه عامل حضور منفی پدر می‌تواند بی‌کفایتی اجتماعی را تبیین کند.
نتیجه‌گیری: نتیجه پژوهش حاضر، بر اهمیت شکل‌گیری روابط موضوعی و مکانیسم‌های دفاعی در تحول فرد، و نیز نقش اساسی پدر در جریان شکل‌گیری این تحول، صحه می‌گذارد. در این فرایند، والدگری پدر به‌عنوان تسهیل‌کننده فرایند، منجر به ایجاد بازنمایی درستی از واقعیت در ساختار روانی فرزند شده، و او را به سمت سطوح مناسبی از روابط بین فردی و دفاع‌های پخته‌تر سوق می‌دهد.
دریافت: 1394/1/22 | پذیرش: 1395/1/11 | انتشار: 1395/1/11
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |