مقدمه: گردن درد مزمن یکی از شایع‌ترین اختلالات در کاربران رایانه می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر یک دوره برنامه تمرین‌درمانی بر میزان درد و ناتوانی مزمن گردن کارکنان ستادی (ف. آ. آ. لرستان) می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 بیمار مرد با میانگین سنی 5/68 ± 35/73 سال، قد 5/43 ± 176سانتی‌متر و وزن 10/61 ± 72/9 کیلوگرم که حداقل شش ماه سابقه گردن‌درد داشتند، به‌وسیله پرسشنامه اطلاعات فردی به‌صورت هدفمند از بین کاربران رایانه شاغل در ستاد نیروی انتظامی استان لرستان انتخاب شدند. آزمودنی‌ها در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه اول تمرینات درمانی را به‌صورت بروشور دریافت کردند و گروه دوم که گروه شاهد بودند، هیچ‌گونه مداخله درمانی دریافت نکردند. میزان درد و ناتوانی گردن در پیش‌آزمون و پس از 8 هفته مداخله تمرینی در پس‌آزمون به وسیله پرسشنامه شاخص درد و ناتوانی مزمن گردن اندازه‌گیری شد. همچنین جهت تحلیل داده‌ها ابتدا مقادیر اختلاف پیش‌آزمون و پس‌آزمون محاسبه و سپس از طریق آزمون تی مستقل مورد ارزیابی قرار گرفتند (0/05 P<). روابط بین متغیرها با استفاده از آزمون همبستگی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد میزان درد و ناتوانی گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معنی‌داری کاهش داشته است (0/05 P<)؛ اما همبستگی پیرسون نشان داد بین شدت درد و ناتوانی مزمن گردن و سابقه کار آزمودنی‌ها رابطه معنی‌داری وجود ندارد (0/845 = P، 0/037 = r).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که احتمالاً تمرین درمانی با بروشور جهت درمان درد و ناتوانی مزمن گردن مفید می‌باشد؛ بنابراین به‌کارگیری این روش برای توان‌بخشی بیماران دچار گردن درد مزمن مناسب بوده و توصیه می‌گردد.