نشریه علمی پژوهشی طب انتظامی Journal of Police Medicine
دوره 13، شماره 1 - ( 1403 )
جلد 13 شماره 1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aghdam H, Shirzad H, Shirzad O. Triage in War Zones: Ethical, Clinical, and Operational Challenges in Mass Casualty Incidents, a narrative review. J Police Med 2024; 13 (1)
URL: http://jpmed.ir/article-1-1313-fa.html
URL: http://jpmed.ir/article-1-1313-fa.html
اقدم حامد، شیرزاد هادی، شیرزاد امید. تریاژ در مناطق جنگی: چالش‌های اخلاقی، بالینی و عملیاتی در حوادث با تلفات انبوه، یک مطالعه مروری روایتی. نشریه طب انتظامی. 1403; 13 (1)
1- ، hamedaghdam@gmail.com
چکیده: (101 مشاهده)
بیان مسئله:
در مناطق جنگ‌زده، سیستم‌های تریاژ با چالش‌هایی مانند تخریب زیرساخت‌های درمانی (۷۲٪ در غزه، ۲۰۲۳)، کمبود منابع و تهدیدات امنیتی مداوم مواجه‌اند که بر کارایی و اثربخشی آن‌ها تأثیر منفی دارد. این وضعیت منجر به کاهش نرخ بقاء بیماران، معضلات اخلاقی و محدودیت در بهره‌گیری از فناوری‌های نوین می‌شود. این مطالعه به بررسی تفاوت‌های منطقه‌ای، معضلات اخلاقی و راهکارهای فناورانه در سیستم‌های تریاژ در جنگ‌های غزه، یمن و اوکراین می‌پردازد تا راهکارهای مبتنی بر شواهد برای بهبود مدیریت بحران‌های سلامت ارائه کند.
روش‌ها:
در این مطالعه، داده‌های مربوط به سیستم‌های تریاژ در جنگ‌های غزه، یمن و اوکراین جمع‌آوری و تحلیل شدند. از روش‌های کمی، شامل تحلیل نرخ بقاء و عملکرد، و پرسش‌نامه‌های اخلاقی بهره گرفته شد. فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی و سیستم‌های VR برای ارزیابی اثربخشی در کاهش زمان تریاژ و آموزش نیروهای امدادی مورد استفاده قرار گرفتند. تحلیل‌های تطبیقی برای درک تفاوت‌های منطقه‌ای و پیشنهاد روش‌های استانداردسازی انجام شد.
یافته‌ها:
نرخ بقاء در اوکراین (۷۸.۵٪) بالاتر از غزه (۵۱.۲٪) است، که ناشی از زیرساخت بهتر و همکاری‌های بین‌المللی است. سیستم‌های بومی در یمن نیازمند استانداردسازی هستند. معضلات اخلاقی، مانند تصمیم‌گیری بر اساس شانس بقاء، در ۶۸٪ موارد گزارش شده است. بهره‌گیری از هوش مصنوعی در اوکراین، زمان تریاژ را تا ۴۰٪ کاهش داد، اما در غزه، به دلیل قطع برق، محدود شد. پیشنهاد شد پروتکل‌های مبتنی بر START و TCCC تدوین گردد و ذخایر استراتژیک کیت‌های تریاژ قرار دهند.
در مناطق جنگ‌زده، سیستم‌های تریاژ با چالش‌هایی مانند تخریب زیرساخت‌های درمانی (۷۲٪ در غزه، ۲۰۲۳)، کمبود منابع و تهدیدات امنیتی مداوم مواجه‌اند که بر کارایی و اثربخشی آن‌ها تأثیر منفی دارد. این وضعیت منجر به کاهش نرخ بقاء بیماران، معضلات اخلاقی و محدودیت در بهره‌گیری از فناوری‌های نوین می‌شود. این مطالعه به بررسی تفاوت‌های منطقه‌ای، معضلات اخلاقی و راهکارهای فناورانه در سیستم‌های تریاژ در جنگ‌های غزه، یمن و اوکراین می‌پردازد تا راهکارهای مبتنی بر شواهد برای بهبود مدیریت بحران‌های سلامت ارائه کند.
روش‌ها:
در این مطالعه، داده‌های مربوط به سیستم‌های تریاژ در جنگ‌های غزه، یمن و اوکراین جمع‌آوری و تحلیل شدند. از روش‌های کمی، شامل تحلیل نرخ بقاء و عملکرد، و پرسش‌نامه‌های اخلاقی بهره گرفته شد. فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی و سیستم‌های VR برای ارزیابی اثربخشی در کاهش زمان تریاژ و آموزش نیروهای امدادی مورد استفاده قرار گرفتند. تحلیل‌های تطبیقی برای درک تفاوت‌های منطقه‌ای و پیشنهاد روش‌های استانداردسازی انجام شد.
یافته‌ها:
نرخ بقاء در اوکراین (۷۸.۵٪) بالاتر از غزه (۵۱.۲٪) است، که ناشی از زیرساخت بهتر و همکاری‌های بین‌المللی است. سیستم‌های بومی در یمن نیازمند استانداردسازی هستند. معضلات اخلاقی، مانند تصمیم‌گیری بر اساس شانس بقاء، در ۶۸٪ موارد گزارش شده است. بهره‌گیری از هوش مصنوعی در اوکراین، زمان تریاژ را تا ۴۰٪ کاهش داد، اما در غزه، به دلیل قطع برق، محدود شد. پیشنهاد شد پروتکل‌های مبتنی بر START و TCCC تدوین گردد و ذخایر استراتژیک کیت‌های تریاژ قرار دهند.
واژه‌های کلیدی: 1. تریاژ جنگی (Military Triage) 2. بحران سلامت در مناطق نزاع (Conflict Zones Health Crisis) 3. فناوری‌های نوین و هوش مصنوعی (Emerging Technologies &، AI) 4. اخلاق پزشکی و استانداردسازی (Medical Ethics &، Standardization) 5. مدیریت بحران و استراتژی‌های امدادی (Disaster Management &، Relief Strategies)
نوع مقاله: مروری روایتی |
موضوع مقاله:
فوریت‌های طب انتظامی
دریافت: 1404/4/22 | پذیرش: 1404/5/8 | انتشار: 1403/2/16
دریافت: 1404/4/22 | پذیرش: 1404/5/8 | انتشار: 1403/2/16
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |