مقدمه: در این مقاله قصد داریم تا به مطالعه رابطه نوبت کاری و رضایت شغلی در کارکنان خدمات درمانی نظامی بپردازیم
مواد و روشها: این مطالعه بر روی ۳۰۱ نفر از کارکنان یک بیماران فوق تخصصی نظامی بصورت مقطعی در زمستان  سال ۱۳۸۹ و با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای انجام پذیرفته است. ابزار استفاده شده در این مطالعه عبارت از پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی JSS با ۷  زیر حیطه " حقوق و مزایا" ، " مدیریت" ، " طبیعت کار" ، " ارتباطات" ، " ارتقاء مقام" ، " ضوابط و شرایط کار"، " همکاران" و فرم اطلاعات دموگرافیک بود.در این تحقیق از روشهای آمار توصیفی (میانگین، نسبت) و استنباطی (تحلیل واریانس، آزمون تعقیبی دانکن)  و برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ استفاده گردید.
یافته‌ها: جمعیت نمونه مورد مطالعه متشکل از ۳۰۱ نفر که ۱۲۲ نفر(۵/۴۰%) روزکار کار، ۶۵ نفر(۶/۲۱%) صبح و عصر کار، ۴۳ نفر (۳/۱۴%) نوبت کار گردشی و  ۷۱ نفر(۶/۲۳%) شب کار بودند. نتایج این مطالعه بیانگر ارتباط مثبت معنی‌دار میان نوبت کاری با رضایت شغلی(۰۲۱/۰=p) ، و دو حیطه " حقوق و مزایا" (۰۰۵/۰=p) و " ضوابط و شرایط کار" (۰۰۹/۰=p) بوده است. ۵ حیطه دیگر با نوبت کاری رابطه معنی دار آماری نشان ندادند. روزکاران و صبح و عصرکاران بیشترین میزان رضایت را نسبت نوبت کار گردشی و شب کاران نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به اینکه شب کاری و نوع چرخش مهمترین عامل در عدم رضایت نوبت کاران شناخته شده، اصلاح شیوه کار جهت تعدیل این دو عامل باید در دستورالعمل مسئولان قرار گیرد.