ساره صمدی، علی اکبر گل محمدی، سید محمدرضا سید احمدیان، تارا رضاپور، هادی پناهی، دوره ۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۲ )
چکیده
هدف: کودکانی که بازداشت والدین خود را تجربه کرده اند با مشکلات زیادی مواجه می شوند. به همین
دلیل هدف پژوهش حاضر، شناسایی شیوع مشکلات روانی – رفتاری فرزندان بعد از زندانی شدن یکی از
والدین آنها می باشد.
مواد و روش ها: به منظور بررسی مشکلات روانی-رفتاری فرزندان دارای والدین زندانی در زندان های
استان سمنان تعداد ۱۰۷ نفر ) ۶۶ پسر و ۴۱ دختر ( از فرزندان والدین زندانی در استان سمنان به شیوه
تصادفی طبقه ای انتخاب و از طریق مصاحبه با والد ) والدی که در خارج زندان بود و با کودک زندگی می
تکمیل شد. CSI- کرد ( پرسش نامه های علایم مرضی کودک ۴
یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد میزان شیوع تمامی مشکلات رفتاری ) که با پرسش نامه
سنجیده می شود ( ، در آزمودنی های پژوهش در مقایسه با جمعیت طبیعی CSI- علایم مرضی کودک ۴
بالاتر بوده و این تفاوت معنادار بود.
نتیجه گیری: با توجه به اینکه زندان رفتن والدین منجر به فقدان حمایت اجتماعی در فرزندان آنها می
گردد، بنابراین، این کودکان بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات و اختلالات روانی رفتاری می باشند که این
امر لزوم بررسی موضوع و تامین حمایت های اجتماعی جایگزین را برجسته می سازد.مقدمه: پرستاران به اقتضای شرایط کاری خاص خود، با عوامل استرس زای متعددی رو به رو هستند که
می تواند علاوه بر تهدید جنب ههای مختلف سلامتیشان، بر روی توانمندی آن ها نیز تاثیر گذاشته و باعث
تحلیل کیفیت عملکرد آ نها شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح استرس شغلی در پرستاران پلیس و
ارتباط آن با دو شاخص توانمندی شغلی پرستاران که همانا صلاحیت بالینی و توانمندی روان شناختی در نظر
گرفته شده است، صورت گرفت.
مواد و رو شها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، ۱۲۶ پرستار شاغل در بخ شهای مختلف بیمارستان
های وابسته به نیروی انتظامی، نمونه های پژوهش را تشکیل دادند. ابزار گردآوری داد هها شامل پرسشنامه
استرس شغلی و سنجش توانمندی شغلی پرستاران با دو شاخص صلاحیت بالینی و توانمندی روا نشناختی
بود که به همراه سوالات جمعیت شناختی به افراد نمونه داده شد. اطلاعات جم عآوری شده با نرم افزار
و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. SPSS۱۷
۴۹ % متوسط / ۲۳ % از پرستاران استرس شغلی کم، ۲ / نتایج: داده های جمع آوری شده نشان دادند که ۱
۲۷ % استرس شدید را گزارش نمودند. مقایسه میان گرو ههای پرستاران با استرس کم، متوسط و / و ۷
شدید از لحاظ دو شاخص توانمندی شغلی نشان داد که صلاحیت بالینی آن دسته از پرستارانی که میزان
آموزش و ،)p =۰/ استرس خود را در حد شدید گزارش داده بودند در چهار بعد اقدامات کم ککننده) ۰۳۹
به طور معناداری کمتر از دو گروه )p =۰/ توانای یهای مدیریتی و اقدامات درمانی) ۰۰۱ ،)p =۰/ هدایت) ۰۰۷
دیگر بود. به عبارت دیگر افزایش میزان استرس در پرستارا ن، مهار تهای آن ها را در زمینه ارائه خدمات
مراقبتی به بیماران و خدمات کمک کننده به همکارا ن، آموزش به خانواده بیماران و اجرای نق شهای
مدیریتی در مراکز کاهش م یدهد. این درحالی بود که برای دو بعد دیگر اقدامات تشخیصی و وظایف و
شغلی و سازمانی و همچنین شاخص توانمندی روا نشناختی هیچ گونه ارتباط معن یداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: استرس شغلی در میان پرستاران یکی از معضلات مهم و شایعی می باشد که تاکنون در
مطالعات گسترده ایی مورد توجه قرار گرفته است. استرس علاوه بر این که باعث مشکلات جسمی، روانی
و رفتاری متعددی در پرستاران م یشود، می تواند مانع از ارائه بهینه خدمات مراقبتی و بالینی این افراد
شده و صلاحیت انجام کار را در آ نها کاهش دهد. هما نطور که در مطالعه حاضر نیز مشاهده شد استرس
شغلی م یتواند توانمندی پرستاران را به ویژه در ابعاد خدمات مراقبتی، آموزشی، مدیریتی و درمانی به طور
موثری کاهش دهد.
آرمین زارعیان، مریم ستارزاده، شبنم دانایی، دوره ۲، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: انجام آموزش توسط پرستاران از جمله معیارهای مهم در ارتقاء کیفیت مراقبت از مددجویان است که اجرای آن می‌تواند موجب کاهش تنش و هزینهها گردد. هدف از این مطالعه ارزیابی جامع از وضعیت آموزش به مددجو با استفاده از روش چند متغیره تحلیل عاملی در بیمارستان ولیعصر (عج) ناجا است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی– تحلیلی با رویکرد اکتشافی است که در سال ۱۳۹۲ با بکارگیری روش چند متغیره تحلیل عاملی، صورت گرفته است و پرسشنامه سنجش وضعیت آموزش به مددجو را که روایی و پایایی آن تایید شده بود، تکمیل کردند. داده‌ها به روش تحلیل عاملی و در نرم‌افزار SPSS نسخهی ۲۱ مورد آنالیز قرار گرفت. یافته‌ها: پس از تکمیل پرسشنامه توسط پرستاران، تحلیل عاملی جهت اکتشاف مؤلفه‌های مؤثر بر آموزش به مددجو صورت پذیرفت. بدین ترتیب پس از انجام تحلیل مؤلفه‌های اصلی با چرخش واریماکس با توجه به ملاک کیزر و ارزش ویژه، ۵ عامل استخراج شد. ۴۴% از واحدهای مورد پژوهش مرد و ۵۶% از ایشان زن بودند. میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش ۳۳/۷۱ با انحراف معیار ۷/۰۵ بود. ۹۸ % واحدهای مورد پژوهش دارای مدرک کارشناسی، ۱% دارای مدرک کاردانی و ۱% دارای مدرک کارشناسی ارشد بودند. بحث و نتیجه گیری: مبتنی بر یافتههای به دست آمده، ۵ مؤلفه الف) اصل مهارتهای یاددهی، ارتباطی و انگیزش دهی در آموزش به مددجو، ب) اصل هماهنگی و همکاری در آموزش به مددجو، ج) اصل توجه به زمینههای فرهنگی و روانشناختی در آموزش به مددجو، د) اصل ارج گذاری آموزش به مثابه بخشی از مراقبت مددجو و ه) اصل انطباق جنسیتی در آموزش به مددجو استخراج گردید. با توجه به یافتههای این مطالعه، فرایند آموزش به بیمار دارای اصولی است که پرستاران نسبت به مبانی آن واقف هستند. لیکن جهت تحقق پایدار این فرایند میبایست به مؤلفه‌های مؤثر بر آن توجه نمود.
ساره صمدی، علی اکبر گل محمدی، دوره ۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم ﻛﺎر به معنای درﺟﻪ ایی تعریف می‌شود ﻛﻪ در آن فرد ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﻄﺢ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻮد از ﻧﻈﺮ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻳﺎ ذﻫﻨﻲ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﻴﺎزﻫﺎی ﺷﻐﻠﻲ ﺧﻮد ﺳﺎزﮔﺎر ﺷﻮد. این شاخص می‌تواند تحت تاثیر عوامل متعدد فردی و شغلی قرار گیرد. مطالعه حاضر جهت تعیین مهم‌ترین عوامل مهم استرس‌زای شغلی و بررسی ارتباط آنها با توانایی انجام کار در پرستاران صورت گرفت.
مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی حاضر نتیجه بررسی ۱۰۳ پرستار ۲۰ تا ۴۰ ساله شاغل در بیمارستان‌های منتخب پلیس بود. استرس شغلی با استفاده از پرسشنامه ارزیابی استرس شغلی که برای کارکنان مراکز بهداشتی و درمانی طراحی شده و دارای ۷ بعد بود، ارزیابی شد. توانایی انجام کار هم با استفاده از شاخص توانایی انجام کار اندازه‌گیری شد و نمره ی کلی آن با جمع امتیاز پاسخ‌های داده شده به هفت بعد محاسبه شد.
یافته‌ها: ۴۵/۶% و ۱۷/۵% از پاسخ‌دهندگان ، سطح توانایی انجام کار خود را به ترتیب در سطوح خوب و عالی گزارش نمودند. بر اساس اظهارات فردی اعضای نمونه، کار بیش‌از حد، زندگی شغلی، بوروکراسی و محدودیت‌های زمانی عواملی بودند که بیشترین استرس را در شغل پرستاری ایجاد کردند. یافته‌ها همچنین نشان دادند که میان شاخص توانایی انجام کار و عوامل ضعف در سازماندهی کاری، ارتباط با مافوق، انتظارات نا‌به‌جای بیماران، پاسخ‌گویی ۲۴ ساعته، زندگی شغلی و خصوصی، محدودیت زمانی، کاغذ بازی، تهدید‌های قانونی، درگیری با بیماران و خانواده‌های آنها و ارتباط با همکاران رابطه منفی و معناداری وجود داشت. در این مطالعه همچنین مشخص شد که نوبت کاران چرخشی به طور معناداری استرس کلی بیشتری نسبت به کارکنان با شیفت کاری ثابت دارند (۰/۰۳۹=P).
نتیجه گیری: استرس شغلی می‌تواند با شاخص توانایی انجام کار ارتباط داشته باشد. در این مطالعه مشاهده شد، پرستاران با شاخص توانایی انجام کار پایین، برخی از فاکتورهای استرس‌زای شغلی را بیشتر از پرستاران با شاخص توانایی انجام کار بالا، درک می‌کنند.
مینو اسد زندی، رقیه سیاری، هرمز سنایی نسب، عباس عبادی، فاطمه رحمتی نجارکلائی، فرزانه سادات چاووشی، دوره ۳، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: پرستاران به‌منظور ارائه مراقبت پرستاری در طول شبانه‌روز، ناگزیر به بیدار ماندن‌های شبانه هستند که می‌تواند سبب اختلال خواب آنها شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی اختلالات اولیه خواب در بین پرستاران نظامی بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی– مقطعی ۲۷۲ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان نظامی منتخب را که با روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای احتمالی انتخاب شدند، مورد بررسی قرار داد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استانداردشده کیفیت خواب پیتزبورگ و مقیاس خواب‌آلودگی ایپورث بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار ۱۵SPSS تحلیل شد.
یافته‌ها: از بین ۲۷۲ پرستاران موردمطالعه ۴۳ درصد مرد و ۵۷ درصد زن بودند. فقط ۱۰/۹ درصد از پرستاران هیچ نوع اختلال خواب ندارند. ۶۸/۳ درصد دارای درجاتی از اختلال اولیه خواب هستند و میزان خواب‌آلودگی در طی روز ۱۶ درصد محاسبه گردید.
نتیجهگیری: میزان اختلال خواب و خواب‌آلودگی در پرستاران نظامی با دیگر افراد دارای مشاغل نوبت‌کاری هم‌خوانی دارد، لذا در پرستاران نظامی نیز مشابه با سایر گروه‌های شغلی، بایستی تمهیدات لازم جهت کاهش این مشکل صورت گیرد.
سید عبدالمجید بحرینیان، سجاد خانجانی، عباس مسجدی آرانی، دوره ۵، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۵ )
چکیده
مقدمه: فرسودگی شغلی مشکل قابل‌توجهی در حرفه پرستاری است لذا انجام مداخلات روان‌درمانی در این گروه شغلی می‌تواند مفید واقع شود. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر فرسودگی شغلی پرستاران می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه جامعه آماری شامل ۳۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان امام سجاد (ع) ناجا تهران بود که از دو گروه آزمایش و کنترل به تعداد ۱۵ نفر در هر گروه استفاده شد. روش کار از نوع کارآزمایی بالینی بود. پس از بررسی دو مؤلفه فرسودگی شغلی و اجتناب تجربه‌ای به‌وسیله پرسشنامه‌های مربوطه، هشت جلسه مداخله ۱/۵ ساعت برگزار شد. پرسشنامه‌ها در سه مرحله پیش‌آزمون پس‌آزمون و پیگیری سه‌ماهه توسط کلیه شرکت کنندگان تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها نیز از روش تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان پذیرش و تعهد به‌صورت معناداری باعث کاهش میزان فرسودگی شغلی و اجتناب تجربه‌ای، در مقایسه با گروه کنترل، شد (۰/۰۵ <(P.
نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که درمان پذیرش و تعهد بر کاهش میزان فرسودگی شغلی و اجتناب تجربه‌ای پرستاران مؤثر می‌باشد.
اهداف:پرستاران گروهی هستند که دائماً در معرض فرسودگی شغلی قرار دارند، به ویژه در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ افزایش فرسودگی شغلی در این گروه با تهدید جدی مواجه شد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی برازش روابط علی-ساختاری کیفیت زندگی شغلی و خودکنترلی با فرسودگی شغلی با میانجیگری شفقت به خود و راهبردهای تنظیم هیجان در پرستاران بخش کووید-۱۹ در دو بیمارستان فرماندهی انتظامی تهران بود. مواد و روش‌ها: طرح پژوهشی حاضر کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- همبستگی و از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش، تمامی پرستاران شاغل در بخش عفونی (کووید-۱۹)، در دو بیمارستان فرماندهی انتظامی تهران در زمستان سال ۱۴۰۰ بود (۳۲۱ نفر). از بین جامعه آماری فوق، ۳۰۰ نفر بر اساس نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از سیاهه فرسودگی شغلی Maslach و همکاران (۱۹۸۶)، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری Walton (۱۹۷۳)، مقیاس خودکنترلی فرم کوتاه Tangney و همکاران (۲۰۰۴)، فرم کوتاه مقیاس شفقت به خود Raes و همکاران (۲۰۱۱) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی Garnefski و Kraaij (۲۰۰۷)استفاده شد. داده‌ها با ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS ۲۴ و AMOS ۲۴تحلیل شدند. یافته‌ها:۱۵۵ نفر از شرکت‌کنندگان (۵۱/۷ درصد) مرد و ۱۴۵ نفر (۴۸/۳ درصد) زن بودند. میانگین سن آزمودنی‌ها ۲/۹۷±۲۹/۳۲ سال بود. آزمون مدل پژوهش نشان داد که بین کیفیت زندگی شغلی، خودکنترلی، شفقت به خود و راهبردهای تنظیم هیجان با فرسودگی کاری، رابطه معنادار وجود داشت (۰/۰۱>p). همچنین بر اساس نتایج مدل ساختاری،مسیرهای مستقیم این پژوهش معنادار شد و مسیرهای غیرمستقیمکیفیت زندگی شغلی و خودکنترلیاز طریق نقش میانجی شفقت به خود و راهبردهای تنظیم بر فرسودگی شغلی معنادار بود و دارای برازش مطلوب بود (۰/۰۱۶=RMSEA؛ ۰/۰۵>p). نتیجهگیری:بر اساس نتایج، هرکدام از مؤلفه‌ها به صورت مستقیم بر فرسودگی شغلی اثرگذار است و مؤلفه‌های کیفیت زندگی شغلی و خودکنترلی با میانجیگری راهبردهای تنظیم هیجان و شفقت به خود، به صورت غیرمستقیم روی فرسودگی شغلی پرستاران تأثیر دارد. افزایش مهارت راهبردهای تنظیم هیجان و شفقت به خود و شناخت عوامل مؤثر بر خودشفقتی در پرستاران، گام مهمی در کاهش فرسودگی شغلی و بهبود کیفیت زندگی شغلی و بهره‌وری در پرستاران است.
