---

---

هدف: کودکانی که بازداشت والدین خود را تجربه کرده اند با مشکلات زیادی مواجه می شوند. به همین دلیل هدف پژوهش حاضر، شناسایی شیوع مشکلات روانی – رفتاری فرزندان بعد از زندانی شدن یکی از والدین آنها می باشد. مواد و روش ها: به منظور بررسی مشکلات روانی-رفتاری فرزندان دارای والدین زندانی در زندان های استان سمنان تعداد ۱۰۷ نفر ) ۶۶ پسر و ۴۱ دختر ( از فرزندان والدین زندانی در استان سمنان به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب و از طریق مصاحبه با والد ) والدی که در خارج زندان بود و با کودک زندگی می تکمیل شد. CSI- کرد ( پرسش نامه های علایم مرضی کودک ۴ یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد میزان شیوع تمامی مشکلات رفتاری ) که با پرسش نامه سنجیده می شود ( ، در آزمودنی های پژوهش در مقایسه با جمعیت طبیعی CSI- علایم مرضی کودک ۴ بالاتر بوده و این تفاوت معنادار بود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه زندان رفتن والدین منجر به فقدان حمایت اجتماعی در فرزندان آنها می گردد، بنابراین، این کودکان بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات و اختلالات روانی رفتاری می باشند که این امر لزوم بررسی موضوع و تامین حمایت های اجتماعی جایگزین را برجسته می سازد.مقدمه: پرستاران به اقتضای شرایط کاری خاص خود، با عوامل استرس زای متعددی رو به رو هستند که می تواند علاوه بر تهدید جنب ههای مختلف سلامتیشان، بر روی توانمندی آن ها نیز تاثیر گذاشته و باعث تحلیل کیفیت عملکرد آ نها شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح استرس شغلی در پرستاران پلیس و ارتباط آن با دو شاخص توانمندی شغلی پرستاران که همانا صلاحیت بالینی و توانمندی روان شناختی در نظر گرفته شده است، صورت گرفت. مواد و رو شها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، ۱۲۶ پرستار شاغل در بخ شهای مختلف بیمارستان های وابسته به نیروی انتظامی، نمونه های پژوهش را تشکیل دادند. ابزار گردآوری داد هها شامل پرسشنامه استرس شغلی و سنجش توانمندی شغلی پرستاران با دو شاخص صلاحیت بالینی و توانمندی روا نشناختی بود که به همراه سوالات جمعیت شناختی به افراد نمونه داده شد. اطلاعات جم عآوری شده با نرم افزار و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. SPSS۱۷ ۴۹ % متوسط / ۲۳ % از پرستاران استرس شغلی کم، ۲ / نتایج: داده های جمع آوری شده نشان دادند که ۱ ۲۷ % استرس شدید را گزارش نمودند. مقایسه میان گرو ههای پرستاران با استرس کم، متوسط و / و ۷ شدید از لحاظ دو شاخص توانمندی شغلی نشان داد که صلاحیت بالینی آن دسته از پرستارانی که میزان آموزش و ،)p =۰/ استرس خود را در حد شدید گزارش داده بودند در چهار بعد اقدامات کم ککننده) ۰۳۹ به طور معناداری کمتر از دو گروه )p =۰/ توانای یهای مدیریتی و اقدامات درمانی) ۰۰۱ ،)p =۰/ هدایت) ۰۰۷ دیگر بود. به عبارت دیگر افزایش میزان استرس در پرستارا ن، مهار تهای آن ها را در زمینه ارائه خدمات مراقبتی به بیماران و خدمات کمک کننده به همکارا ن، آموزش به خانواده بیماران و اجرای نق شهای مدیریتی در مراکز کاهش م یدهد. این درحالی بود که برای دو بعد دیگر اقدامات تشخیصی و وظایف و شغلی و سازمانی و همچنین شاخص توانمندی روا نشناختی هیچ گونه ارتباط معن یداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: استرس شغلی در میان پرستاران یکی از معضلات مهم و شایعی می باشد که تاکنون در مطالعات گسترده ایی مورد توجه قرار گرفته است. استرس علاوه بر این که باعث مشکلات جسمی، روانی و رفتاری متعددی در پرستاران م یشود، می تواند مانع از ارائه بهینه خدمات مراقبتی و بالینی این افراد شده و صلاحیت انجام کار را در آ نها کاهش دهد. هما نطور که در مطالعه حاضر نیز مشاهده شد استرس شغلی م یتواند توانمندی پرستاران را به ویژه در ابعاد خدمات مراقبتی، آموزشی، مدیریتی و درمانی به طور موثری کاهش دهد.

---

مقدمه: شکستگی استرسی در پی قرار گرفتن استخوان تحت بارگذاری متناوب و زیر آستانه شکست،‌ پیش از آنکه ترک‌های میکروسکوپی فرصت ترمیم یابند، ایجاد می‌شود. هدف از این تحقیق ۱) بررسی و مقایسه نیروی عکس‏العمل زمین در گام چهارم حرکت بدو-رو، دویدن عادی و فرود تک پا؛ و ۲) بررسی تأثیر افزایش طول گام در گام چهارم حرکت بدو-رو بر نیروی عکس‏العمل زمین و نرخ بارگذاری بوده است. مواد و روش‏ها: ۱۰ ‏نفر از دانشجویان مرد دانشگاه علوم انتظامی در این مطالعه شرکت کردند.‏ پنج آزمایش شامل دو آزمون فرود تک پا، دو آزمون حرکت بدو-رو و یک آزمون دویدن عادی را انجام دادند. اطلاعات آزمونها توسط دستگاه صفحه نیرو و با فرکانس نمونه برداری ۲۰۰ هرتز جمع‌آوری شد. یافته‏ها: نتایج تحقیق نشان داد که همبستگی بالایی بین حداکثر مؤلفه‏های عمودی و خلفی نیروی عکس‏العمل زمین و نرخ بارگذاری در حرکت بدو-رو و فرود تک‌پا در دو طول گام مورد آزمایش وجود دارد (به ترتیب ۰/۹۱۷=r، ۰/۷۸۱=r، ۰/۸۴۷=r، ۰/۷۹۸=r برای طول گام ۲۵ سانتیمتر و ۰/۸۶۵=r، ۰/۷۴۲=r، ۰/۸۳۱=r، ۰/۷۱۶=r، برای طول گام ۵۰ سانتیمتر، (p<۰/۰۵).با افزایش طول گام، تمام متغیرهای اندازه‏گیری شده به صورت معنی‏داری افزایش می‏یابند (p<۰/۰۵). نتیجه گیری: برای پیشگیری از آسیب استرسی در حرکت بدو-رو، پیشنهاد می‏شود که سربازان و افسران با حد‏اقل اختلاف قد در یک گروه قرارگیرند تا طول گام همگی افراد در حین حرکت بدو-رو نزدیک به طول گام ترجیحی آنها باشد.

---

مقدمه: ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم ﻛﺎر به معنای درﺟﻪایی تعریف می‌شود ﻛﻪ در آن فرد ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﻄﺢ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻮد از ﻧﻈﺮ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻳﺎ ذﻫﻨﻲ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﻴﺎزﻫﺎی ﺷﻐﻠﻲ ﺧﻮد ﺳﺎزﮔﺎر ﺷﻮد. این شاخص می‌تواند تحت تاثیر عوامل متعدد فردی و شغلی قرار گیرد. مطالعه حاضر جهت تعیین مهم‌ترین عوامل مهم استرس‌زای شغلی و بررسی ارتباط آن‌ها با توانایی انجام کار در پرستاران صورت گرفت. مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی حاضر نتیجه بررسی ۱۰۳ پرستار ۲۰ تا ۴۰ ساله شاغل در بیمارستان‌های منتخب پلیس بود. استرس شغلی با استفاده از پرسشنامه ارزیابی استرس شغلی که برای کارکنان مراکز بهداشتی و درمانی طراحی شده و دارای ۷ بعد بود، ارزیابی شد. توانایی انجام کار هم با استفاده از شاخص توانایی انجام کار اندازه‌گیری شد و نمرهی کلی آن با جمع امتیاز پاسخ‌های داده شده به هفت بعد محاسبه شد. یافته‌ها: ۴۵/۶% و ۱۷/۵% از پاسخ‌دهندگان ، سطح توانایی انجام کار خود را به ترتیب در سطوح خوب و عالی گزارش نمودند. بر اساس اظهارات فردی اعضای نمونه، کار بیش‌از حد، زندگی شغلی، بوروکراسی و محدودیت‌های زمانی عواملی بودند که بیشترین استرس را در شغل پرستاری ایجاد کردند. یافته‌ها همچنین نشان دادند که میان شاخص توانایی انجام کار و عوامل ضعف در سازماندهی کاری، ارتباط با مافوق، انتظارات نا‌به‌جای بیماران، پاسخ‌گویی ۲۴ ساعته‌، زندگی شغلی و خصوصی، محدودیت زمانی، کاغذ بازی، تهدید‌های قانونی، ‌درگیری با بیماران و خانواده‌های آن‌ها و ارتباط با همکاران رابطه منفی و معناداری وجود داشت. در این مطالعه همچنین مشخص شد که نوبت کاران چرخشی به طور معناداری استرس کلی بیشتری نسبت به کارکنان با شیفت کاری ثابت دارند (۰/۰۳۹=P). نتیجهگیری: استرس شغلی می‌تواند با شاخص توانایی انجام کار ارتباط داشته باشد. در این مطالعه مشاهده شد، پرستاران با شاخص توانایی انجام کار پایین، برخی از فاکتورهای استرس‌زای شغلی را بیشتر از پرستاران با شاخص توانایی انجام کار بالا، درک می‌کنند.

---

اهداف: محیط­های نظامی به دلیل ماهیت استرس­ زای خود و همچنین به واسطه­ ی دسترسی آسان نیروها به اسلحه، می­توانند سبب افزایش پرخاشگری و یا افکار خودکشی در سربازان گردند. کاهش چنین افکاری در سربازان نظامی اخیراً از سوی محققان مورد توجه قرار گرفته است.پژوهش حاضر با هدف اثربخشی مداخلات ذهن­ آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر افکار خودکشی و پرخاشگری در سربازان وظیفه­ ی عادی دوره آموزشی پادگان مالک اشتر اراک، انجام گرفته است.
مواد و روش ها: روش پژوهش آزمایشی و از نوع پیش­ آزمون-پس­ آزمون با گروه کنترل بود. برای انجام این پژوهش ۴۰ سرباز آموزشی که دارای نمره بالا در افکار خودکشی بودند، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع­ آوری اطلاعات در پیش‌آزمون و پس‌آزمون از مقیاس افکار خودکشی بک و پرسشنامه پرخاشگری استفاده شد. برای گروه آزمایش ذهن ­آگاهی مبتنی بر کاهش استرس به مدت ۸ جلسه اعمال شد. داده­ های جمع ­آوری شده از طریق نرم افزار SPSS به روش تحلیل کوواریانس، تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر کاهش افکار خودکشی و پرخاشگری تأثیر معنی ­دار دارد.
نتیجه گیری: ذهن ­آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر کاهش افکار خودکشی و پرخاشگری سربازان وظیفه عادی پادگان مالک اشتر اراک اثربخش بوده است و می­توان این روش درمانی را برای کاهش مشکلات روانشناختی سربازان به کار برد

---

اهداف: رضایت شغلی یکی از عوامل مهم در موفقیت شغلی بوده و باعث افزایش کارایی افراد می‌گردد. پژوهش حاضر باهدف تعیین اولویت عوامل مؤثر بر رضایت شغلی در میان کارکنان بیمارستان‌های تابع ناجا در شهر تهران انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه کارکنان بیمارستان‌های تابع ناجا در شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند. با توجه به حجم جامعه مذکور، نمونه آماری به تعداد ۶۴۰ نفر (۳۴۰ مرد و ۳۰۰ زن) از کارکنان شاغل در این بیمارستان‌ها به شیوه نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی و با توجه به تعداد افراد جامعه در هر طبقه انتخاب شد. ابزار موردنظر در این تحقیق، پرسشنامه شاخص رضایت شغلی (JDI) بود که توسط نمونه آماری تکمیل شد.

یافته‌ها: سن و سابقه شغلی با رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری داشت (۰۵/۰p<). زن‌ها نسبت به مردها، رضایت شغلی بیشتری داشتند. همچنین افراد با قرارداد رسمی رضایت شغلی بیشتری داشتند. بین مجرد و متأهل بر اساس رضایت شغلی تفاوت معناداری وجود نداشت. به‌منظور تعیین اولویت در رضایت شغلی کارکنان نیز از آزمون فریدمن استفاده شد که نتایج نشان داد متغیرهای همکار، کار، سرپرست، پرداخت و ارتقا به ترتیب با رتبه میانگین ۲۸/۴، ۴، ۶۲/۳، ۵۷/۱ و ۵۳/۱ اولویت‌های ۱ تا ۵ را در تأثیرگذاری بر رضایت شغلی دارند.

نتیجه‌گیری: به‌طورکلی نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که مؤلفه‌های سن، جنسیت، سابقه شغلی و نوع قرارداد در رضایت شغلی کارکنان بیمارستان‌های تابع ناجا شهر تهران اثرگذار هستند، همچنین در بین زیر مؤلفه‌های مربوط به رضایت شغلی نیز نقش همکار و سرپرست و خود شغل پررنگ‌تر هست.

---