مقدمه: عوامل بی‌شماری ازجمله عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی در شروع، ادامه و یا بازگشت پس از درمان وابستگی به مواد مخدر مؤثر هستند بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دین‌داری، سبک‌های فرزند پروری و ناگویی هیجانی در آمادگی به اعتیاد نوجوانان بود.

مواد و روش‌ها: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل نوجوانان دختر و پسر پیش‌دانشگاهی کرمانشاه در سال تحصیلی 1394-1393 بود که درمجموع حدود 10000 نفر بودند. 375 نفر به‌عنوان نمونه پژوهشی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شیوه‌های فرزند پروری بامریند، پرسشنامه سنجش دین‌داری آرین، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه آمادگی به اعتیاد زرگر بود. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از روش‌های همبستگی و رگرسیون هم‌زمان و با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که آمادگی به اعتیاد با ناگویی هیجانی، فرزند پروری سهل‎گیرانه و فرزند پروری مستبدانه رابطه مثبت و با فرزند پروری مقتدرانه و دین‌داری رابطه منفی معنی‌دار داشت.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که ناگویی هیجانی، سبک‌های فرزند پروری و دین‌داری قادر به تبیین معنادار آمادگی به اعتیاد در نوجوانان می‌باشد.