مقدمه: هدف این تحقیق مقایسه تأثیر هشت هفته تمرینات منتخب پلیس و ترکیب با تمرینات مقاومتی بر ترکیب بدن و عملکرد جسمانی افسران پلیس بود. مواد و روش‌ها: بدین منظور 34 نفر مرد سالم از کارکنان نیروی انتظامی شهرستان لردگان با میانگین سنی 3/50±30/53 سال به‌طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به گروه تمرینات پایه پلیس یا همان منتخب پلیس (17=n) و گروه تمرینات ورزشی مقاومتی به همراه تمرینات پایه پلیس (17=n) تقسیم شدند. افرادی که سابقه بیماری خاص مثل سکته قلبی، آریتمی کنترل نشده، بیماری‌های سندرم متابولیک و فشارخون بالا نداشتند، سیگار نمی‌کشیدند و از رژیم غذایی و شیوه درمانی خاصی استفاده نمی‌کردند و برای شروع فعالیت بدنی آمادگی لازم را داشتند وارد این تحقیق شدند. هر دو گروه به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 45 الی 60 دقیقه به فعالیت‌های ورزشی پرداختند. برنامه تمرینات پایه شامل ترکیبی از تمرینات رایج نظامی شامل دوی استقامت و سرعت، عبور از میدان موانع، بارفیکس اصلاح‌شده، شنای سوئدی، بالا رفتن از نردبان متحرک، بالا رفتن از دیوار صاف و پایین آمدن از آن بود. برنامه تمرینات مقاومتی شامل استفاده از وزنه و دمبل و با حضور و نظارت مستمر مربی بدن‌سازی انجام گرفت. ابتدا اندازه‌گیری ابعاد بدنی قد، وزن و سپس‌آزمون‌های بارفیکس اصلاح‌شده، دوی رفت و برگشت 9×4 متر، دوی 60 متر، دراز و نشست، آزمون انعطاف‌پذیری ولز و دوی 2400 متر اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی در گروه‌های وابسته و مستقل جهت مقایسه‎ی میانگین‌های درون‌گروهی و بین گروهی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که تفاوت معنی‌داری از نظر استقامت عضلات شکم، استقامت کمربند شانه‌ای، استقامت قلبی و تنفسی، چابکی و انعطاف‌پذیری بین دو گروه وجود دارد (0/05p<) همچنین تفاوت معنی‌داری از نظر استقامت عضلات سینه و سرعت مشاهده نشد (0/05p>). نتیجه‌گیری: به‌طور کلی، تمرینات ورزشی منتخب در مقایسه با تمرینات ورزشی مقاومتی با توجه به اینکه توده‌های عضلانی بیشتری را مورد فشار قرار می‌دهد اثر بیشتری بر عوامل آمادگی جسمانی دارد.