اهداف: شیوع جرم در بسیاری از کشورها ازجمله ایران در حال افزایش است و سالانه هزاران زن به علل مختلف وارد زندان‌های کشور می‌شوند. درصد زیادی از زنان زندانی دچار اختلال‌های شخصیت و بیماری‌های روانی می‌شوند. این پژوهش با هدف بررسی اثر‌بخشی روان‌درمانی بین‌فردی گروهی کوتاه‌مدت بر کاهش علائم افسردگی و بهزیستی روانی زندانیان زن انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل در زندان مرکزی خرم‌آباد در سال 1392 انجام شد. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 30 نفر از زندانیان زن به ‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی در ۲ گروه کنترل (15 نفر) و آزمایش (15 نفر) تقسیم شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های افسردگی بک و بهزیستی روانی ریف و همچنین از ساختار روان‌درمانی بین‌فردی گروهی کوتاه‌مدت استفاده شد. داده‌ها در قالب نرم‌افزار SPSS 19 با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: در گروه آزمایشی پس از درمان، در شاخص‌های افسردگی و بهزیستی روانی به‌صورت معناداری بهبودی ایجاد شد (0.05>p).
نتیجه‌گیری: روان‌درمانی بین‌فردی گروهی در کاهش علائم افسردگی و افزایش بهزیستی روان‌شناختی زنان زندانی مؤثر است.