مقدمه: فارنسیفرول C یکی از ترکیبات بیولوژیکی فعّال مستخرج از ریشه گیاهFerula szowitziana می‌باشد که دارای اثرات ضدّسرطانی متعددی از جمله مهار تکثیر سلولی و فعال‌سازی آپوپتوز است. با این حال، این ترکیب گیاهی محلولیّت و زیست‌ماندگاری ضعیفی در محیط‌های in vitro وin vivo دارد. نانوذرات دندروزومی قادر به بالا بردن پایداری ترکیبات هیدروفوب گیاهی از جمله کومارین و در نتیجه خواص ضدّسرطانی آن‌ها می‌باشند. هدف از مطالعه حاضر، افزایش محلولیّت و سمیّت فارنسیفرولC از طریق به‌کارگیری نانوذرات دندروزوم و به دنبال آن ارزیابی اثرات سیتوتوکسیکی آن روی سلول‌های سرطانی آدنوکارسینومای معده می‌باشد. مواد و روش‌ها: سمیّت سلولی ترکیب دندروزومی فارنسیفرول C در مقایسه با فرم آزاد آن روی سلول‌های AGS مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، سلول‌های AGS در محدوده غلظتیµΜ 150-0 از فارنسیفرول C و در بازه‌های زمانی 24 و 48 ساعت تحت تأثیر قرار گرفتند و با استفاده از تست MTT میزان سمیّت آن‌ها به‌صورت IC50 ارزیابی گردید. داده‌ها با استفاده از برنامه آماری رگرسیون و t-test تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: داده‌های به‌دست‌آمده نشان داد که بین دو متغیر غلظت فارنسیفرول C و درصد سلول‌های زنده رابطه معکوس و معنی‌داری وجود دارد (0/001 ≥ P). همچنین، اثر کشندگی نوع دندروزومی فارنسیفرولC در مقایسه با فرم آزاد آن روی سلول‌های سرطانی AGS به‌مراتب بیشتر بوده و در دوزهای پایین‌تری باعث مرگ سلول‌ها شده است (0/05 ≥ P). نتیجه‌گیری: نتایج اولیه به‌دست‌آمده از این تحقیق نشان می‌دهد که فارنسیفرول C می‌تواند کاندیدای دارویی مناسب و بی‌خطری در جهت از بین بردن سلول‌های سرطانی محسوب شود که نیازمند تأیید مولکولی سمیت آن در سطح سلول‌های مختلف سرطانی و نرمال می‌باشد.