نشریه علمی پژوهشی طب انتظامی Journal of Police Medicine
دوره 13، شماره 1 - ( 1403 )
جلد 13 شماره 1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.TABRIZ.REC.1403.340
Clinical trials code: IR.IAU.TABRIZ.REC.1403.340
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farajpourtabrizi N, nikookar Y. Studying the Effect of Integrative Monotheistic Therapy on Resilience, Life Expectancy, and Sexual Activity of Women Attempting Suicide. J Police Med 2024; 13 (1)
URL: http://jpmed.ir/article-1-1297-fa.html
URL: http://jpmed.ir/article-1-1297-fa.html
فرج پور تبریزی نگار، نیکوکار یعقوب. بررسی تأثیر درمان یکپارچه توحیدی بر تاب‌آوری، امید به زندگی و کنش وری جنسی زنان اقدام کننده به خودکشی. نشریه طب انتظامی. 1403; 13 (1)
1- گروه مشاوره، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران.
2- گروه تخصصی مشاوره، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی ، شبستر، ایران. ،yaghubnikookar@yahoo.com
2- گروه تخصصی مشاوره، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی ، شبستر، ایران. ،
چکیده: (810 مشاهده)
اهداف: خودکشی در تمام فرهنگ‌ها و دوره‌ها وجود داشته است و برای فرد، خانواده و جامعه مصیبت‌بار است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان یکپارچه توحیدی بر تاب‌آوری، امید به زندگی و کنش‌وری جنسی زنان اقدام کننده به خودکشی بود.
مواد و روش‌ها: روش تحقیق نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش، زنان اقدام‌کننده به خودکشی بود که در نیمه اول سال 1403 به‌منظور حل مشکلات خود به مرکز مشاوره و روان‌درمانی در بیمارستان سینا شهر تبریز مراجعه کردند. از بین آن‌ها، نمونه‌ای به تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش یکپارچه توحیدی و 15 نفر گروه کنترل) به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شد. ابزار و گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامهٔ عملکرد جنسی زنان راسن و همکاران (1997)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) امید به زندگی اسنایدر و همکاران (1991) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون کوواریانس تک متغیره در نرم‌افزار SPSS 26 انجام شد.
یافته‌ها: میانگین سن شرکت کنندگان در گروه کنترل 29/80±6/57 سال و در گروه آزمایش 31/60± 7/42 سال بود. نتایج نشان داد آموزش درمان یکپارچه توحیدی بر تاب‌آوری، امید به زندگی و کنش وری جنسی زنان اقدام کننده به خودکشی مؤثر بود. میانگین نمرات گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در تاب‌آوری، امید به زندگی و کنش‌وری جنسی زنان افزایش یافت. (p<0.05).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از تأثیر درمان یکپارچگی توحیدی بر تاب‌آوری، امید به زندگی و کنش‌وری جنسی زنان اقدام‌کننده به خودکشی است. بنابراین با اجرای درمان یکپارچه توحیدی در بستری وسیع‌تر، آسیب‌های اجتماعی از جمله خودکشی زنان کاهش می‌یابد و در مراکز مشاوره‌ای و درمانی بهتر است این شیوه‌های درمانی مورد توجه قرار گیرد.
مواد و روش‌ها: روش تحقیق نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش، زنان اقدام‌کننده به خودکشی بود که در نیمه اول سال 1403 به‌منظور حل مشکلات خود به مرکز مشاوره و روان‌درمانی در بیمارستان سینا شهر تبریز مراجعه کردند. از بین آن‌ها، نمونه‌ای به تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش یکپارچه توحیدی و 15 نفر گروه کنترل) به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شد. ابزار و گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامهٔ عملکرد جنسی زنان راسن و همکاران (1997)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) امید به زندگی اسنایدر و همکاران (1991) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون کوواریانس تک متغیره در نرم‌افزار SPSS 26 انجام شد.
یافته‌ها: میانگین سن شرکت کنندگان در گروه کنترل 29/80±6/57 سال و در گروه آزمایش 31/60± 7/42 سال بود. نتایج نشان داد آموزش درمان یکپارچه توحیدی بر تاب‌آوری، امید به زندگی و کنش وری جنسی زنان اقدام کننده به خودکشی مؤثر بود. میانگین نمرات گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در تاب‌آوری، امید به زندگی و کنش‌وری جنسی زنان افزایش یافت. (p<0.05).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از تأثیر درمان یکپارچگی توحیدی بر تاب‌آوری، امید به زندگی و کنش‌وری جنسی زنان اقدام‌کننده به خودکشی است. بنابراین با اجرای درمان یکپارچه توحیدی در بستری وسیع‌تر، آسیب‌های اجتماعی از جمله خودکشی زنان کاهش می‌یابد و در مراکز مشاوره‌ای و درمانی بهتر است این شیوه‌های درمانی مورد توجه قرار گیرد.
نوع مقاله: پژوهشی اصيل |
موضوع مقاله:
روان‌شناسی انتظامی
دریافت: 1403/3/12 | پذیرش: 1403/6/22 | انتشار: 1403/7/5
دریافت: 1403/3/12 | پذیرش: 1403/6/22 | انتشار: 1403/7/5
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |