دوره 10، شماره 4 - ( 1400 )
جلد 10 شماره 4 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، e.sadri@uma.ac.ir
2- گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، e.sadri@uma.ac.ir
چکیده: (10721 مشاهده)
اهداف: با توجه به وضعیت جهانی بیماری کرونا که تقریباً تمامی جنبه‌های مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و حتی نظامی تمامی کشورهای جهان را تحت تأثیر قرار داده، بحث آثار روان‌شناختی این بیماری از اهمیت بسزایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه آنلاین مداخله در بحران بر افکار خودکشی بیماران مبتلا به کووید-۱۹ انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شهر رشت در سال ۱۳۹۹، تشکیل دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب شد و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) جایگزین شدند و به ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامهٔ افکار خودکشی بک (۱۹۸۸) پاسخ دادند. پس از آن، شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، ۱۰ جلسه برنامه آنلاین مداخله در بحران را به صورت هفتگی دریافت نمودند و پس از مداخله هر دو گروه مجدداً ابزار پژوهش را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: میانگین سن شرکت‌کنندگان در گروه آزمایش 5/37±40/06 سال و در گروه کنترل 8/73±38/00 سال بود. میانگین نمرات افکار خودکشی گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون (2/71±3/26) از گروه کنترل (3/43±7/93) کمتر شد که این تفاوت برخلاف مرحله پیش‌آزمون، از نظر آماری معنادار بود (0/01>p). با توجه به مقادیر F برای پس‌آزمون افکار خودکشی (32/08) و سطح معناداری آنها (0/01>p)، مشاهده شد که برنامهٔ تدوین‌شده اثربخش بود و توانست افکار خودکشی را کاهش دهد.
نتیجه‌گیری: آموزش برنامه مداخله در بحران به افراد دارای بیماری کووید-۱۹ می‌تواند میزان کنترل آنها را در موقعیت‌های استرس‌زا بالا ببرد و افکار خودکشی را در آنها کاهش دهد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده توصیه می‌گردد روان‌شناسان از این رویکرد درمانی جهت کاهش مشکلات روان‌شناختی افراد دارای افکار خودکشی استفاده نمایند.
مواد و روش‌ها: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شهر رشت در سال ۱۳۹۹، تشکیل دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب شد و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) جایگزین شدند و به ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامهٔ افکار خودکشی بک (۱۹۸۸) پاسخ دادند. پس از آن، شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، ۱۰ جلسه برنامه آنلاین مداخله در بحران را به صورت هفتگی دریافت نمودند و پس از مداخله هر دو گروه مجدداً ابزار پژوهش را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: میانگین سن شرکت‌کنندگان در گروه آزمایش 5/37±40/06 سال و در گروه کنترل 8/73±38/00 سال بود. میانگین نمرات افکار خودکشی گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون (2/71±3/26) از گروه کنترل (3/43±7/93) کمتر شد که این تفاوت برخلاف مرحله پیش‌آزمون، از نظر آماری معنادار بود (0/01>p). با توجه به مقادیر F برای پس‌آزمون افکار خودکشی (32/08) و سطح معناداری آنها (0/01>p)، مشاهده شد که برنامهٔ تدوین‌شده اثربخش بود و توانست افکار خودکشی را کاهش دهد.
نتیجه‌گیری: آموزش برنامه مداخله در بحران به افراد دارای بیماری کووید-۱۹ می‌تواند میزان کنترل آنها را در موقعیت‌های استرس‌زا بالا ببرد و افکار خودکشی را در آنها کاهش دهد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده توصیه می‌گردد روان‌شناسان از این رویکرد درمانی جهت کاهش مشکلات روان‌شناختی افراد دارای افکار خودکشی استفاده نمایند.
نوع مقاله: پژوهشی اصيل |
موضوع مقاله:
طب بحران
دریافت: 1400/1/25 | پذیرش: 1400/4/26 | انتشار: 1400/7/10
دریافت: 1400/1/25 | پذیرش: 1400/4/26 | انتشار: 1400/7/10
فهرست منابع
1. World Health Organization. Coronavirus disease 2019 (COVID-19) situation report-34. Geneva, Switzerland: World Health Organization. 2020.
2. Tian F, Li H, Tian S, Yang J, Shao J, Tian C. Psychological symptoms of ordinary Chinese citizens based on SCL-90 during the level I emergency response to COVID-19. Psychiat Res. 2020;1(2):129-35. [DOI:10.1016/j.psychres.2020.112992] [PMID] [PMCID]
3. Shahyad, Sh., Mohammadi, M. Psychological impacts of Covid-19 outbreak on mental health status of society individuals: A narrative review. J Mil Med. 2021;2(22):184-92. [Persian]
4. Li S, Wang Y, Xue J, Zhao N, Zhu T. The impact of COVID-19 epidemic declaration on psychological consequences: a study on active Weibo users. Int J Environ Res Public Health. 2020;17(6):2032-5. [DOI:10.3390/ijerph17062032] [PMID] [PMCID]
5. Zhu Y, Chen L, Ji H, Xi M, Fang Y, Li Y. The risk and prevention of novel coronavirus pneumonia infections among inpatients in psychiatric hospitals. Neuroscience. Bullet. 2020. [DOI:10.1007/s12264-020-00476-9] [PMID] [PMCID]
6. Zuromski K, L Resnick, H Price, M, Galea S, Kilpatrick D, Ruggiero K. Suicidal ideation among adolescents following natural disaster: The role of prior interpersonal violence. Psychol Trauma: Theory, Research, Practice, Policy. 2019;11(2):184-8. [DOI:10.1037/tra0000365] [PMID] [PMCID]
7. France K D, Hollenstein T. Assessing emotion regulation repertoires: the regulation of emotion systems survey. Perso Indivi Deffer. 2017;119(1): 204-15. [DOI:10.1016/j.paid.2017.07.018]
8. Curtin SC, Warner M, Hedegaard H. Increase in suicide in the United States, 1999-2014. NCHS Data Brief. 2016: 1-8.
9. Mamun MA, Griffiths MD. A rare case of Bangladeshi student suicide by gunshot due to unusual multiple causalities. Asian J Psychiatr. 2020;49:101-5. [DOI:10.1016/j.ajp.2020.101951] [PMID]
10. Goyal K, Chauhan P, Chhikara K, Gupta P, Singh MP. Fear of COVID 2019: First suicidal case in India. Asian J Psychiatr 2020;49:101-9. [DOI:10.1016/j.ajp.2020.101989] [PMID] [PMCID]
11. Rahmani, A., Rezaeian, M. Possible Effects of COVID-19 Pandemic on Suicide Behavior in the World: A Structured Review Study. JRUMS. 2021;20(1):85-118 [DOI:10.52547/jrums.20.1.85]
12. Borji M, Farshadnia E, Khorami Z, Ghahari Sh. Prediction of Suicidal Ideations Based on Meaning in Life and Early Maladaptive Schemas among University Students. J Comm Health. 2020;6(2):196-207.
13. Linsley, KR., Johnson, N., Martin, J. Police contact within 3 months of suicide and associated health service contact. BJPsych. 2007;190(2):170-1. [DOI:10.1192/bjp.bp.106.021857] [PMID]
14. Merati, A. The effectiveness of cognitive behavioral therapy on improving post-traumatic stress disorder(case study: people affected by the earthquake, Kermanshah 2017). J Rescue Relief. 2018;10(2):90-100. [Persian]
15. Ahmadi KH. Principles and techniques of psychological intervention in crisis. Tehran: Iran Crescent Scientific-Applied Higher Education Institute 2010. [Persian]
16. Habibnejad, S., Ameri, Z. the system of government support intervention of vulnerable people in disasters and emergencies. Islamic Law. 2021;17(4):181-206. [Persian]
17. Rosenbaum S, Vancampfort D, Steel Z, Newby J, Ward PB, Stubbs B. Physical activity in the treatment of Post-traumatic stress disorder: A systematic review and meta-analysis. Psychiatr Res. 2015;230(2):130-6 [DOI:10.1016/j.psychres.2015.10.017] [PMID]
18. Mobini Dehkordi M, Pirani T. Natural disasters: damage mitigation, crisis management and the role of the International Monetary Fund. City Economics Quarterly. 2017;(31):25. [Persian]
19. Sultanpour F, Mirzaei S, Kadkhoda K. Investigation of the prevalence of Corona virus and the feeling of social security in Kerman in 2020 (With emphasis on the role of the police). Kerman police knowledge. 2020;31(11):49-76. [Persian]
20. Beck A T, Steer R A. Manual for the Beck scale for suicide ideation. San Antonio, TX: Psychological Corporation. 1991;63.
21. Shneidman E S. The psychological pain assessment scale. Suicide and Life-Threatening Behavior, 1999;29(4):287-94.
22. Anisi J, Fathi-Ashtiani A, Soltaninezhad A, Amiri M. Prevalence of suicide ideation and related factors among troops. Mil Med J. 2006;8(2):113-8.
23. James, RK., Gilliland, BE. Crisis Intervention Strategies. 6th ed. Boston, MA: Cengage Learning. 2008.
24. Yekhekar, SH, Yahya Zadeh H. Social work: crisis intervention. Tehran: Avaye Noor 2021. [Persian]
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |