اهداف: ناگویی خلقی به منزله ناتوانی در پردازش شناخت‌ها و تنظیم هیجان‌ها، با شمار زیادی از اختلال‌های روانی و بدنی مرتبط است. پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی ناگویی خلقی با راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان در زندانیان انجام شد.
ابزار و روش‌ها: این پژوهش توصیفی همبستگی در کلیه زندانیان کیفری در زندان شهرستان دربند در سال 1392 انجام شد و با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 100 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گرداوری داده‌ها از پرسش‌نامه ناگویی خُلقی و پرسش‌نامه راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان استفاده شد. داده‌ها در قالب نرم‌افزار SPSS 18 با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: میانگین ناگویی خلقی کل 14/30±55/40و راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان 8/86±63/46محاسبه شد. بین راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان با خرده‌مقیاس دشواری در تشخیص احساسات همبستگی معنی‌دار مثبت (0/27=r؛ 0/01=p) و با خرده‌مقیاس تفکر عینی همبستگی معنی‌دار منفی (0/29-=r؛ 0/01=p) مشاهده شد. 0/29% واریانس مربوط به راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان توسط مولفه‌های ناگویی خلقی تبیین شد (7/316=F؛ 0/001=p). 3/27% واریانس راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان توسط مولفه تفکر عینی پیش‌بینی شد (2/888-=t؛ 0/005=p) و مولفه دشواری در تشخیص احساسات، قادر به پیش‌بینی راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان نبود (0/256=p).
نتیجه‌گیری: بین راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و مولفه‌های دشواری در تشخیص احساسات و تفکر عینی همبستگی وجود دارد و تفکر عینی می‌تواند نحوه به‌کارگیری راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان را در زندانیان پیش‌بینی نماید.