مقدمه: یکی از مسائل چالش‌برانگیز در بیماران با اختلال سطح هوشیاری در بخش‌های ویژه، تعیین پیامدهای آنان است.GCS  یکی از بهترین و شناخته‌شده‎ترین مقیاس‌ها در ارزیابی و پیش‌بینی پیامد این بیماران است، بنابراین این مطالعه با هدف مقایسه دو مقیاس GCS و FOUR SCORE در تعیین پیامدهای نورولوژیکی بیماران دچار اختلال سطح هوشیاری انجام شده است

مواد و روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی آینده‌نگر بوده که ۶۵ بیمار با اختلال سطح هوشیاری بستری در بخش‌های ویژه دو بیمارستان از اول تیر ۱۳۹۲ به مدت یک سال را در طی سه دوره (هفته اول، هفته دوم، ماه اول) را با دو مقیاس FOUR و GCS مورد بررسی قرار داده و نتایج آن را با پیامدهای نورولوژیکی (بهبودی، مرگ، نقایص نورولوژیکی) و APACHE۴ (Acute physiology and chronic health evaluation) به‌دست‌آمده در ۲۴ ساعت اولیه مقایسه شد.

یافته‌ها: از ۶۵ بیمار موردمطالعه ۴۷/۷ درصد مرد و ۵۲/۳ درصد آن‌ها زن می‌باشند که محدوده سنی آن‌ها ۲۰±۶۴ است. ۱۸/۵ درصد آن‌ها بهبودی کامل داشتند ۴۰ درصد آن‌ها دچار نقایص نورولوژیکی، ۴۱/۵ درصد آن‌ها فوت کردند. نتایج آزمون‌های آماری نشان داد که هر دو مقیاس در پیش‌بینی موارد مرگ و یا نقایص نورولوژیکی مؤثر بوده است، هرچند که FOUR مرگ‌ومیر را بهتر از GCS ارزیابی می‌کرد. اما نتایج حاصل از اولین ارزیابی، معیار پاسخ حرکتی مرتبط با GCS و رفلکس ساقه مغزی در FOUR بهتر از سایر اجزا پیامدهای نورولوژیکی را پیش‌بینی می‌کرد.

نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که این دو مقیاس پیامدهای نورولوژیکی را تقریباً به‌طور یکسان پیش‌بینی می‌کند، اما FOUR در تعیین مرگ‌ومیر و نقایص نورولوژیکی ارزش پیش‌بینی کننده بیشتری داشت. پیشنهاد می‌گردد که تحقیقات بیشتری در این زمینه در بیماران مختلف انجام شود.